کشورهای ثروتمند با جذب پرستاران ، دهها میلیارد دلار به هزینه کشورهای در حال توسعه درآمد کسب میکنند. این یک کلاهبرداری بزرگ در حوزه پرستاری در سطح جهان است و اکنون وقت جبران آن رسیده است.
به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پرستاری به نقل ازICN در طی کنگره شورای بینالمللی پرستاران (ICN)، این شورا به اعداد قابل توجهیدر زمینه مهاجرت پرستاراناشاره کرد که هم قدرت اقتصادی مراقبت و هم استثمار اقتصادی در قالب مهاجرت ناعادلانه پرستاران را نشان میدهد.
بر اساس این گزارش میلیاردها دلار از جیب فقیرترین کشورها به ثروتمندترین آنها در کلاهبرداری بزرگ استخدام پرستاران خارجی منتقل شده است.
آخرین گزارشها نشان میدهد که با جذب پرستاران میلیاردها دلار از فقیرترین کشورهای جهان به ثروتمندترین آنها منتقل میشود، زیرا کشورهای ثروتمند با استخدام پرستار خارجی در هزینههای آموزش پرستاران صرفهجویی میکنند ولی در جبران خسارت کشورهایی که از آنها پرستار استخدام میکنند، کوتاهی میکنند.
دکتر خوزه لوئیس کوبوس سرانو، رئیسICN، اظهار داشت: « استخدام اخلاقی پرستاران برای عدالت و برابری در سلامت در سراسر جهان حیاتی و مهم است. اگر چهICN از حق مهاجرت پرستاران حمایت میکند، اما ما می دانیم که کشورهای در حال توسعه سالیانه صدها هزار پرستار را به دلیل استخدام گسترده توسط کشورهای ثروتمند از دست میدهند..
یک چهارم پرستاران کشورهای ثروتمند مهاجر هستند
این موضوع با دادههای گزارش جدید وضعیت پرستاری جهان (SOWN) از ظرف سازمان بهداشت جهانی(WHO) تأیید میشود که نشان میدهد تقریباً یک چهارم پرستاران در کشورهای با درآمد بالا متولد خارج از این کشورها هستند.
رئیس شورای بین المللی پرستاران گفت: « ما نمیتوانیم برخی کشورها را از منابع انسانی ارزشمند مراقبتهای بهداشتی محروم کنیم تا به کشورهای دیگر کمک کنیم. شورای بین المللی پرستاراناز کشورهای با درآمد بالا میخواهد که این الگوهای ناعادلانه را بشکنند و با برنامهریزی صحیح و خودکفا برای نیروی کار و استخدام اخلاقی، از جمله تدارک ساز و کارهایی برای جبران منصفانه هزینههای کشورهای در حال توسعه برای آموزش نیروی انسانی متعهد شوند»
هاوارد کاتون، مدیرارشد اجرائی ICNنیز ، با اشاره به هزینههای اقتصادی سنگین استخدام غپرستاران از کشورهای در حال توسعه، گفت:کشورهای ثروتمند، پرستاران مورد نیاز خود را از کشورهای آسیبپذیر که از قبل با کمبود پرستار مواجه هستند جبران میکنند و در واقع پولی را که کشورهای کمدرآمد برای آموزش این پرستاران هزینه کردهاند، به جیب میزنند.
وی افزود: انجمنهای ملی پرستاری(NNAs) از این کشورهای مبدا به من گفتهاند که دولتهایشان بابت این نیروها یا اصلاً پولی دریافت نمیکنند یا اگر به آنها غرامتی پرداخت شود مبلغ آن بسیار کم است. ما همچنین در جریان هستیم که کشورهای در حال توسعه به ازای پرستاران ارزشمندی که برای آموزش آنها سرمایهگذاری کردهاند، مبلغ ناچیزی دریافت میکنند که در برخی موارد هزاردلار به ازای هر پرستار است مبلغ ناچیزی که به تناسب آنچه از دست میدهند اصلا کافی نیست.
کاتون گفت: این نوعی ترفند از سوی کشورهای ثروتمند است که با استخدام پرستار از خارج از کشور به جای پرداخت هزینه برای آموزش و حفظ پرستاران خود، مبالغ هنگفتی را صرفه جویی میکنند.
«به عنوان مثال، دادههای جدید نشان میدهد که کانادا، یکی از کشورهای اصلی استخدامکننده، با استخدام کارکنان بهداشتی از کشورهای کمدرآمد و با درآمد متوسط، بیش از ۱میلیارد دلار کانادا در هزینههای آموزشی صرفه جویی کرده است» .
با جمع کردن اطلاعات آنچه 10 کشور برتر در جذب نیرو با جذب پرسنل بهداشتی کشورهای در حال توسعه در هزینههای آموزشی صرفهجویی میکنند، احتمالاً به دهها میلیارد دلار سود این کشورها میرسیم – این دهها میلیارد دلار از فقیرترین کشورها به ثروتمندترین کشورهای منتقل شده است، و شواهد بسیار کمی وجود دارد که کشورهای مبدا چیزی از آن دریافت کنند و به سختی میتوان نتیجه نگرفت که این یک کلاهبرداری جهانی از پرستاران است.
بازده چند تریلیون دلاری سرمایه گذاری در مشاغل پرستاری و اجتماعی
در کنگره اخیرICN در هلسینکی، شرکتکنندگان شنیدند که مدلهای مجمع جهانی اقتصاد(WEF) بازگشت ۳.۱تریلیون دلاری تولید ناخالص داخلی را از سرمایهگذاری ۱.۳تریلیون دلاری در مشاغل پرستاری و اجتماعی تنها در ایالات متحده نشان میدهد.
فعالیتهایICN به طور مداوم نشان داده است که پرستاران کلید بهبود سلامت جامعه، دستیابی به رشد اقتصادی و پرداختن به چالشهای بهداشتی از آب و هوا و درگیریها گرفته تا تابآوری در برابر همهگیری هستند. با این حال، رهبران هنوز در سرمایهگذاری در ایجاد نیروی کار پایدار و عادلانه کوتاهی میکنند و کمبود پرستار همچنان یک وضعیت اضطراری جهانی در حوزه سلامت است.
آقای کاتون در این مورد اظهار داشت: «ممکن است به نظر برسد که سیاستمداران ارزش پرستاران را خوب نمیدانند، اما در واقع آنها همه چیز رامیدانند. در واقع، رهبران سیاسی ارزش پرستاری را آنقدر خوب درک میکنند که از پرستاران به عنوان یک ارز سیاسی استفاده میکنند: آنها با گفتن اینکه چند پرستار میتوانند استخدام کنند، عدم هزینه کردن در سایر زمینهها را توجیه میکنند – اما سپس به انتخابهای اشتباه خود ادامه میدهند.
«همه چیز به اولویتها بستگی دارد. جهان به طور قابل توجهی در حال حاضر بر دفاع نظامی تمرکز دارد، اما همانطور که دکتر تدروس آدهانوم، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی، اخیراً اشاره کرد، قیمت یک هواپیمای بمبافکن رادارگریز میتواند بودجه سالانه ۲میلیارد دلاری سازمان بهداشت جهانی را پوشش دهد، یا میتواند هزینه استخدام ۱۰۰۰۰۰پرستار را تأمین مالی نماید. ما باید تعادل بین دفاع و سلامت را پیدا کنیم و تشخیص دهیم که هر دو موضوع امنیت ملی و جهانی هستند و شما نمیتوانید سلامت را بدون انتخاب پرستاری انتخاب کنید.»
پیام ICN ساده است: اگر چیزی میگیرید، باید آن را جبران کنید.
« هر کشوری که میخواهد اخلاقی رفتار کند، باید هنگام پذیرش کارکنان سلامتی از خارج از کشور، تعامل و بازپرداخت واقعی و متناسب را انجام دهد».
« اگر کشورهای ثروتمند میلیاردها دلار پسانداز میکنند، چرا نمیتوانند بخشی از این سود را به یک صندوق جهانی برای تقویت آموزش پرستاری در کشورهای مبدا اختصاص دهند؟ ما میدانیم که کشورهای در حال توسعه بیشتر از کل بودجه مراقبتهای بهداشتی یا آموزشی خود، برای پرداخت بدهیهای خود هزینه میکنند – چرا کشورهای ثروتمند بخشی از بدهیهای حاکمیتی کشورهایی را که نیروی کارشان را کاهش میدهند، نمیبخشند؟»
« ما فوراً به یک آییننامه جهانی محکم از سوی سازمان بهداشت جهانی در مورد استخدام بینالمللی پرسنل بهداشتی با تعهدات الزامآور برای جبران مناسب کارکنان مراقبتهای بهداشتی که کشورهای در حال توسعه از دست میدهند، نیاز داریم. آییننامه فعلی فقط به کشور استخدامکننده اجازه میدهد فقط «بگیرد» و از هیچ «بخشش» جبرانی پشتیبانی نمیکند.»
« ICNهمچنین از رهبران سیاسی جهان میخواهد که فوراً به شرایط نامناسب کاری، جبران ضعیف و عدم محافظت از پرستاران در برابر خشونت، که بخش عمدهای از آن مبتنی بر جنسیت است و همچنین مهاجرت و استخدام بینالمللی غیراخلاق که باعث تداوم کمبودها و دامن زدن به این الگوهای نابرابری پرستاری میشود رسیدگی کنند،.»