قلم، تیغی است برنده‌تر از شمشیر، و دوربین، آینه‌ای است رسوا کننده تر از هر دشمن و واقع بین تر از هر دوست چه هراسی است از حقیقت، که اگر در صندوق‌ها پنهانش کنند، از شکاف دیوار سر برآورد و اگر در گور اندازندش، در دل‌های مردم زنده گردد. در این روزگار ۲۰۲۵، که نسیم علم و تکنولوژی بر همه مرزها وزیدن گرفته، خبر و تصویر از کوچه‌ای برمی‌خیزد و در چشم برهم زدنی به هزاران خانه می‌رسد. مگر می‌توان موج را به بند کشید یا خورشید را در پرده داشت؟ مردم بیدارند، و دل‌های روشن‌شان حقیقت را پیش از خطابه‌های رسمی درمی‌یابد. مسئولان اگر از قلم و دوربین ترسان شوند، خویشتن را در بند نهاده‌اند، نه حقیقت را. که حقیقت چون آب روان است؛ هرچه سدش کنند، از جایی دیگر خواهد جوشید. و سعدی اگر امروز میان ما بود، می‌گفت: «درخت را نتوان بست به زنجیر، و اندیشه را نتوان حبس کرد به دیوار. حکیم آن است که راه رود با حقیقت، نه آن‌که در برابرش بایستد.» ای مدیران و مدعیان آرامش خلق! بدانید که خبرنگار و هنرمند عکاس، دشمن شما نیست؛ چراغ شماست. اگر خاموشش کنید، در ظلمت خواهید ماند. یاد کنید که همین قلم‌ها و همین دوربین‌ها، بارها نام ایران را بر بلندای جهان افراشته‌اند، و شما را نیز نام نیکو بخشیده‌اند. پس بترسید از خودسانسوری، که زهر جان و روان است، نه از قلم و تصویر، که داروی آگاهی و حیات‌اند.