به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وبدا، علی مطلق اظهار کرد: بیمارانی که به اصطلاح با آنها کار داریم، در سه گروه قرار می‌گیرند؛ گروهی که در فرایند تشخیص قرار دارند و هنوز تشخیص آنها قطعی نشده اما درمان آنها آغاز شده، گروه دوم بیمارانی که درمان آنها به پایان رسیده و در حال پیگیری هستند، و گروه سوم کسانی‌اند که درمان‌شان در حال انجام است.
وی افزود: در مورد بیمارانی که در حال پیگیری هستند، سیر روتین پیگیری‌ها انجام می‌شود و معمولاً مشکل جدی یا نیاز حاد ندارند؛ مگر در مواردی که مشکوک به عود بیماری باشند. اما بیمارانی که در مرحله درمان قرار دارند و خدمات تشخیصی و درمانی دریافت می‌کنند، بیش از همه در معرض آسیب در فرایند درمان هستند.
مطلق ادامه داد: در انجمن علمی رادیوآنکولوژی، اقدامی که انجام شده، این بوده که با هماهنگی‌هایی که بین متخصصین در شهرهای مختلف صورت گرفته، اگر در شهر بزرگ‌تری یا در مرکز کشور، بیمار در حال درمان بوده و فرایند درمانش دچار اختلال شده، همکاران ما در سایر شهرها بتوانند پذیرش این بیماران را انجام دهند تا درمان آنها متوقف نشود. اما این راه‌حل کوتاه‌مدت است و در بلندمدت باید برنامه‌ریزی مؤثری انجام شود.
وی گفت: در این راستا، اگر همکاری وزارت بهداشت فراهم شود، ما این آمادگی را داریم که از طریق راه‌اندازی پرونده الکترونیک و سیستم ویزیت مجازی برای بیماران مبتلا به سرطان، بسیاری از نیازهای مربوط به ویزیت بیماران را برطرف کنیم. در بسیاری از مواقع، بیماران پس از درمان، فقط برای بررسی نتایج آزمایش یا وضعیت عمومی به پزشک مراجعه می‌کنند. این مراجعات می‌تواند از طریق ویزیت مجازی انجام شود و پزشک بر اساس اطلاعات دریافتی، تصمیم‌گیری کند که بیمار نیاز به درمان دارد یا نه.
وی اضافه کرد: در صورت نیاز به درمان، و اگر امکان آن در شهر کوچک‌تری وجود داشته باشد، از طریق همان پرونده الکترونیک و نظام ارجاع، پزشک مربوطه در آن شهر می‌تواند درمان را ادامه دهد. انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران این آمادگی را دارد که با کمک وزارت بهداشت، ویزیت مجازی و اجرای نظام نسخه‌نویسی الکترونیک را برای بیماران سرطانی پیاده‌سازی کند.
مطلق با اشاره به اقدامات انجام‌شده در هفته‌های اخیر گفت: در دو هفته‌ای که اختلالاتی در روند درمان ایجاد شد، از طریق هماهنگی‌هایی که میان همکاران در شهرهای مختلف صورت گرفت، نیازهای درمانی از جمله شیمی‌درمانی، در شهرهای دیگر تأمین شد. در مورد رادیوتراپی (پرتودرمانی) موضوع کمی پیچیده‌تر است، اما در مورد شیمی‌درمانی این امکان وجود داشت که خدمات در شهرهای کوچک‌تر ارائه شود.
وی افزود: همان‌طور که اشاره کردم، بسیاری از نیازهای بیماران با ویزیت مجازی برطرف می‌شود. داشتن نسخه، دستور پزشک و توصیه‌هایی که برای بیماران تجویز می‌شود، می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
رئیس انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران ادامه داد: بیماران در مرحله تشخیص نیز می‌توانند بسیاری از نیازهای خود را از طریق سامانه‌های الکترونیکی برطرف کنند. در مورد بیماران در حال پیگیری، این مسئله‌ای است که پیش‌تر نیز از وزارت بهداشت درخواست کرده بودیم؛ اینکه بخشی از خدمات بیماران مبتلا به سرطان در نظام شبکه بهداشتی‌درمانی ادغام شود. به این صورت که بتوانیم بیماران در حال پیگیری را از طریق پزشکان شاغل در شبکه، که عمدتاً ثابت هستند و وضعیت بیماران را به‌خوبی می‌شناسند، تحت پوشش قرار دهیم.
مطلق ادامه داد: بسیاری از این خدمات، مشخص و قابل پیش‌بینی هستند و می‌توانند به‌راحتی ارائه شوند و در صورت لزوم نیز، نسخه الکترونیکی صادر شود.
وی تأکید کرد: طبیعتاً در هر بیماری، “زمان” نقش مهمی دارد؛ اما در سرطان، این نقش بسیار پررنگ‌تر است. هر میزان تغییر در خدمات درمانی، می‌تواند احتمال عود بیماری را افزایش دهد. بنابراین باید از تأخیرهای قابل اجتناب جلوگیری کنیم.
وی خاطرنشان کرد: برخی مواقع، بیمار دچار عارضه می‌شود و تأخیر در درمان اجتناب‌ناپذیر است. اما در مواردی که می‌توانیم از بروز تأخیر جلوگیری کنیم، باید تمهیدات لازم را اتخاذ کنیم. نقشی که نظام سلامت، انجمن‌های علمی و متخصصان در پیشگیری از این تأخیرها ایفا می‌کنند، بسیار مهم است. چرا که این تأخیرها هم باعث افزایش احتمال عود بیماری می‌شود و هم اثربخشی درمان را کاهش می‌دهد.
مطلق گفت: اصولاً در شرایط بحرانی، اضطراب‌های فردی و اجتماعی افزایش می‌یابد و در چنین شرایطی، نقش سیستم حمایتی از بیماران مبتلا به سرطان بسیار پررنگ‌تر می‌شود. برخورداری از مشاوران روان‌شناس در کنار تیم درمانی آنکولوژی، و ارائه خدمات روان‌درمانی به بیماران، اهمیت زیادی دارد. همچنین نقش خود پزشکان آنکولوژیست در اطمینان‌بخشی به بیماران و کاهش اضطراب آنها نیز بسیار کلیدی است.
وی ادامه داد: در بسیاری از مواقع، این اضطراب‌ها تنها بر جسم بیمار تأثیر نمی‌گذارند، بلکه در پذیرش درمان و پیگیری آن نیز نقش مؤثر دارند. بنابراین کاهش این اضطراب‌ها برای جلوگیری از تشدید عوارض روانی و درمانی، اهمیت زیادی دارد.
در پایان، رئیس انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران اظهار کرد: در شرایط کنونی، بیش از هر زمان دیگری نیازمند همکاری و هم‌فکری میان گروه‌های تخصصی، انجمن‌های علمی و وزارت بهداشت هستیم تا بتوانیم بهترین خدمات ممکن را به بیماران ارائه دهیم. پیشنهاد من این است که همچون سایر شرایط غیرعادی و بحرانی، ارتباط و جلسات مستمر ما با سیاست‌گذاران حوزه سلامت تقویت شود تا بتوانیم در کوتاه‌ترین زمان، راه‌حل‌های مؤثر برای کاهش مشکلات بیماران و بهبود ارائه خدمات درمانی فراهم کنیم.