مادر پرستاری نوین ایران گفت: اولین نقش پرستاران صحبتکردن با مردم، کار برای مردم و فعالیت در مسیر پیشگیری است. ما در کشور بیشتر به درمان پرداختهایم اما باید در راستای پیشگیری کار کنیم. توانبخشی نیز از بخشهایی است که مظلوم واقع شده است.
به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پرستاری دکتر سادات سید باقر مداح روز چهارشنیه در نشست سیاستی توسعه نقش پرستاری در ایران افزود: من عمری را در آموزش پرستاری در کشور گذراندهام. حدود ۷۳سال را در حوزه پرستاری صرف کرده و در جهت ارتقای حرفه و توسعه نقشهای پرستاری نیز مسئولیتهای داشتهایم و هنوز هم در این مسیر فعال هستم.
وی گفت: توسعه نقش پرستاری موضوع امروز و دیروز نیست؛ از سالها پیش بحث توسعه نقش پرستار مطرح بوده است. متأسفانه در کشور ما هنوز برای شناساندن این نقش مبارزه زیادی لازم است. امروز خوششانس هستیم که معاون پرستاری دکتر عبادی، خود یک پرستار است. در گذشته نیز افراد زیادی تلاش کردند تا جا بیندازند که نقش پرستار فقط در بیمارستان نیست. ما اینقدر کمبود نیرو داریم که مجبوریم خدمات را گسترش دهیم.
وی ادامه داد: در حقیقت، اولین نقش پرستار در سطح یک، ارتباط مستقیم با مردم و حضور در جامعه است. این مهمترین کاری است که پرستار میتواند انجام دهد و همراه مردم بودن و کار برای سلامت آنها و اعتلای سلامت مردم که ما پرستاران بارها توفیق این کار را داشتهایم و امروز نیز تفکر پرستاران همین است وما باید پاسخگوی نیاز جامعه باشیم؛ و نیاز امروز این است که گسترش خدمات سلامت و تختهای بیمارستان توسط پرستار پاسخ داده شود.
مداح گفت: همیشه در کلاسهایم تأکید میکنم که اولین نقش ما صحبتکردن با مردم، کار برای مردم و فعالیت در مسیر پیشگیری است. ما در کشور بیشتر به درمان پرداختهایم اما باید در راستای پیشگیری کار کنیم. توانبخشی نیز از بخشهایی است که مظلوم واقع شده است؛ دانشگاههای توانبخشی همواره عضو تیم سلامت بودهاند و باید با مردم ارتباط بیشتری داشته باشند تا معلولان احساس نکنند تنها هستند یا زندگی برایشان تمام شده است.
وی ادامه داد: این روزها کار ارزشمند پرستاران در سطح یک روزبهروز پررنگتر میشود. پیشگیری، مراقبت از سالمندان و حل مشکلات سلامت جامعه اهمیت بیشتری پیدا کرده است. امیدوارم این جلسات ادامه داشته باشد و بتوانیم فشار بیشتری برای تقویت سطح یک وارد کنیم تا ارتباطمان با مردم افزایش یابد.
استاد پیشکسوت پرستاری متذکر شد: متأسفانه نظام سلامت ما بیشتر خود را در قالب بیمارستان میبیند، در حالی که باید ارتباط با بیمار، خانواده و جامعه بسیار بیشتر مورد توجه قرار گیرد.